Met brussen aan de slag

a. Aan de slag!

b. Kanttekeningen

a.Aan de slag! 

1.  Knopen doorhakken

• Ik vind het heel positief als iemand bij zichzelf nadenkt van ‘neem ik alle kansen om dat bewustzijn bij mezelf en bij alle anderen aan te scherpen rond brussenwerking?’ Ik denk dat dat een zeer goede denkpiste is.
• Wij willen duidelijkheid rond hoe van start gaan, wat zijn valkuilen die we moeten meenemen, dingen waar we ons niet mogen aan laten vangen, … Wat stellen we voorop? Willen we info geven, het gezin ondersteunen of iets ervaren? Wij willen brussen zelf gaan informeren, maar wat als we daar geen mandaat in krijgen om mensen te betrekken?

2. Visie

• Wij zullen een aantal keer samenzitten in team, we willen een heel duidelijke visie rond wat we willen, kunnen en wat de visie van onze directie is. We willen klaarheid rond het gegeven of we het individueel houden, of we het proberen open te trekken, of we gaan voor een echte brussenwerking,… Houden we het dan binnen onze ambulante werking of proberen we het echt naar het orthopedagogisch centrum waar wij aan verbonden zijn open te trekken?
• Ik zou blij zijn als we er een gedeelde visie rond kunnen hebben. Een gedeelde visie van hoe pakken we dat aan? Houden we het individueel met ruimte voor begeleider en broers/zussen of gaan we het meer uitwerken? Nu is dat nog te versplinterd. Zo zouden we ook naar ouders toe kunnen zeggen ‘er is ruimte voor begeleiding als broer of zus een vraag heeft’.
• Wat nuttig kan zijn om een visie uit te werken, is gebruik maken van de niveaus van Dilts. Die werkt in een piramide, je visie staat vanboven, de stap daaronder is het stilstaan bij de overtuigingen en de waarde van het team. Daaronder ga je kijken wat de capaciteiten zijn die je hebt, daarna volgt het concreet gedrag en tenslotte de context waarin je functioneert.

3. Ruimte creëren

3.a. Concrete initiatieven

• Beleidsmatig moet er nog heel wat gebeuren, maar wij willen nu al iets doen met de brussen. We hebben dan vorig jaar een eerste aanzet gegeven, weliswaar beperkt omdat er veel zaken zijn waar je rekening moet mee houden: verzekering, het financiële, … Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om met de consulente al bij de intake aandacht te hebben voor de brussen en te vragen naar eventuele problematieken of aandachtspunten. Dat is dan eigenlijk alweer te probleemgericht. Jongeren die bij ons komen, krijgen een totemboekje: wie is mijn consulent, wat doe ik hier. We hebben dan ook een nieuw boekje ontwikkeld voor broers en zussen samen met studenten van Hogeschool Gent. Het moet nog in een goed kader worden gestopt.

3.b. Mogelijke stappenplannen

• Concreet zie ik onze start zo:
  • We spreken een datum af op team, waarin de informatie uit dit traject kan worden teruggekoppeld.
  • Relevante literatuur wordt doorgegeven aan collega’s, de coördinator verwacht ook dat iedereen dat dan doorneemt. Dan kan ik doorgeven wat voor onze werking relevant zou zijn.
  • We spreken enkele teammomenten af om na te denken over de brussenwerking.
  • Er wordt zo wel mooi ruimte geschapen om iets te doen.
• Wij zijn gestart door een ouderavond te doen en te luisteren naar hen: wat is jullie vraag? Daar waren heel wat ouders op aanwezig. We merkten ook dat de vraag van brussen te groot was, we gaven aan dat we dat niet konden laten vallen.
  • Van daaruit hebben we dan met een werkgroep nagedacht: wat zal ons startaanbod zijn en wat is onze doelstelling. Op dat moment was dat nog gewoon brussen mekaar laten ontmoeten, maar op een ontspannen manier, zonder dat het echt rond autisme moet gaan. Dat was toen ook de vraag van de ouders.
  • Dat was het vertrekpunt voor ons, maar dat zal wel voor elke dienst verschillend zijn omdat het afhangt van de cliënten en wat je als dienst kan doen.
  • De volgende stap was de context gaan bevragen: wat is nuttig voor hen? De volgende stap was het uitwerken van een visie.
  • Wat ook belangrijk is, is kunnen starten met een mandaat of visie van de directie.
  • Naast het bevragen van de ouders is het ook van belang de brussen regelmatig te bevragen. Die vragen kunnen erg uiteenlopend zijn. We werken dus erg vraaggestuurd...

Terug naar overzicht

b. Kanttekeningen

• We hebben heel sterk gestreefd naar gezamenlijke momenten met de ouders. Momenten waar ze kunnen samenkomen met andere ouders: een gezinsavond, een weekend, een barbecue en dan merk je dat dat allemaal heel moeizame stappen zijn, maar we zijn daar een jaar of 7 mee bezig, en gaandeweg groeit dat en zie je zo hier en daar mensen staan die dat mee dragen.
• Je mag ook de verwachting niet te hoog leggen, want dan ga je zodanig veel dingen verwachten en dat lukt niet altijd. Een van de valkuilen is ook te snel opgeven. Je moet het zien als iets dat stapje per stapje wordt opgebouwd. Het is een proces van vallen en opstaan en de ene keer gaat het lukken en de andere keer niet. Gewoon verder doen is de boodschap. Je begint dan ook te voelen hoe dat groeit en waar de noden zitten, dat kun je blijven aftasten. En dat is heel belangrijk.

Terug naar overzicht